جواب فعالیت صفحه 144 مطالعات نهم
چرا حق مالکیت بر انسان ها از آن خداست مطالعات نهم صفحه 144
مالکیت در لغت یعنی مالک بودن و صاحب چیزی بودن . در کتاب ترمونولوژی حقوق مالکیت به این ترتیب تعریف شده است : ” حقی است که انسان نسبت به شی ای دارد و می تواند هر گونه تصرفی در آن بکند ؛ به جز آنچه که مورد استثنای قانون است . حق استعمال و بهره برداری و انتقال یک چیز به هر صورت مگر در مواردی که قانون استثنا کرده باشد . در قانون مدنی ایران مالکیت فقط در مورد عین استعمال نشده است
اما خداوند نوعی ملکیت را برای آدم اعتبار کرده است که این اعتبار ملکیت تنها در محدوده انسان معنا و مفهوم پیدا می‌کند نه در ارتباط میان خدا و انسان. به این معنا که انسان‌ها نسبت به دارایی‌های خودشان مالک هستند و دیگری جز از راه تراضی طرفین نمی‌تواند مالک مال دیگری شود: اى کسانى که ایمان آوردهاید اموال همدیگر را به ناروا مخورید، مگر آنکه داد و ستدى با تراضى یکدیگر از شما انجام گرفته باشد.(نساء، آیه 29)
از همین رو گفته شده است: لَا یَحِلُّ مَالُ امْرِئٍ مُسْلِمٍ إِلَّا بِطِیب نَفْسهُ؛ مال مسلمان دیگر برای کسی حلال نیست مگر با طیب خاطر و رضایت او.در آیات قرآن واژگانی چند چون أَمْوَالَکُم و أَمْوالَهُمْ دلالت بر این نوع ملکیت انسان نسبت به اموالش در برابر دیگران دارد، اما این‌گونه نیست که مالکیت انسان در برابر خدا نیز اثبات شده باشد؛ انسان نسبت به دیگری مالک چیزی است ولی در برابر خدا مالک هیچ چیز نیست؛ زیرا همه هستی انسان و دارایی‌هایش ملک خدا است؛ از همین رو، خدا می‌فرماید: وَ آتُوهُم مِّن مَّالِ اللهِ الَّذِی آتَاکُمْ؛ و به آنان از مال الله بدهید که به شما داده است.(نور، آیه 33)
دائمی بودن حق مالکیت
به معنای این نیست که فرد نتواند مال خود را به دیگری انتقال دهد، بلکه به این مفهوم است که مالکیت فرد مانند قرارداد اجاره یا حق انتفاع و… محدود به زمان مشخص و اندکی نیست و فرد هر زمان که بخواهد می‌تواند آن را به دیگری انتقال دهد یا حتی بدون استفاده باقی گذارد؛ چرا که به موجب ماده‌ی ۹۵۹ قانون مدنی هیچکس نمی‌تواند به‌طور کلی حق تمتع یا اجرای تمام یا قسمتی از حقوق مدنی را از خود سلب کند.
چرا حق مالکیت بر انسان ها از آن خداست مطالعات نهم صفحه 144
منبع: سایت انشاء باز
