پایه ی دهم-صفحه ی 71-حکایت نگاری

بازنویسی حکایت پایه دهم صفحه 71

«یکی از حکما شنیدم که می گفت:هرگز کسی را به جهل خویش اقرار نکرده است،مگر ان کسی که چون دیگری در سخن باشد.هم چنان نا تمام گفته،سخن اغاز کند.

سخن را سر است ای خردمند و بن      میاور سخن در میان سخن

خداوند تدبیر و فرهنگ و هوش          نگوید سخن تا نبیند خموش

اززبان یکی از حکما (دانشمندان)شنیده ام که می گفت:هرگز کسی را ندیده ام که با زبان خودش جهل و نادانی خود را اقرار کرده باشد مگر اینکه زمانی که دیگری در حال سخن گفتن باشد .و هنوز سخنش به اتمام نرسیده باشد کسی  به میان سخن ان بیاید و سخن ان را قطع کند.

از زمان های قدیم چه در مکتب  و چه در مدرسه و چه در خانه همیشه به ما گفته اند که در میان  حرف و کلام کسی حرف نزنید و سخن ان را قطع نکنید زیرا این یک نوع بی ادبی است و توهینی برای طرف مقابل به حساب می اید.

معنی و مفهوم شعر:سخن کسی که در حال بیان است مهم ای ادم خردمند و با ریشه(حالت طعنه)و نباید در میان سخن کسی سخن بگویی خداوند با تدبیر و فرهنگ و هوش  هرگز سخن نمی گوید مگر اینکه طرف مقابل را خاموش0(بدون حرف) ببیند .یعنی ای ادم نادان سخن کسی را قطع نکن زیرا که خداوند با ان همه بزرگی و هوش و تدبیزکه از همه چیز و همه کس بالاتراست نیز حتی زمانی که سخن می گوید که طرف مقابل حرف نمی زندو کلام کسی را قطع نکنیم زیرا که چنین کسی تنها جاهلیت خود را نشان می دهد و علاوه براین بهتر است که  پرحرف و زیاده گو نباشیم و اگر خواستیم حرفی بزنیم قبل از گفتن به حرف خود فکر کنیم و عاقبت حرف خود بیندایشیم.

بازنویسی شعر سخن را سر است ای خردمند و بن      میاور سخن در میان سخن

بازنویسی حکایت یکی از حکما شنیدم که می گفت:هرگز کسی را به جهل خویش اقرار نکرده است،مگر ان کسی که چون دیگری در سخن باشد.هم چنان نا تمام گفته،سخن اغاز کند.

نظر شما در مورد این انشا چه بود نظر بزارید

این انشا اختصاصی بوده و کپی برداری در سایت های شما بدون ذکر منبع وادرس سایت پیگرد قانونی دارد